Глава 11. 1 – 13. За молитвата (Господнята молитва). 14 – 26. Господ се защитава срещу обвинението, че е сключил съюз с дявола. 27 – 28. Ублажаването на Майката на Иисус Христос. 29 – 36. Отговорът на Христос на искащите знамение от Него. 37 – 54. Изобличението на Христос на фарисеите и законниците.
Лука 11:1. И когато Той беше на едно място и се молеше, след като свърши молитвата, един от Неговите ученици Му рече: Господи, научи ни да се молим, както и Иоан научи учениците си.
Не е известно по кое време и къде се е молил веднъж Господ, вероятно на известно разстояние от учениците Си. В края на тази молитва един от учениците помолил Господа да ги научи как да се молят, т.е. да им даде някаква определена формула за молитва, както Кръстителят е направил за учениците си (срв. Лука 5:33).
Лука 11:2. А Той им рече: когато се молите, казвайте: Отче наш, Който си на небесата! Да се свети Твоето име; да дойде Твоето царство; да бъде Твоята воля, както на небето, тъй и на земята;
В отговор на молбата на ученика, който очевидно говорил от името на всички останали ученици, Господ ги научил на Господната молитва. Следователно Господнята молитва очевидно е дадена на учениците в отговор на тяхната молба, а евангелист Матей, вероятно, я помества в Проповедта на планината само защото е започнал да излага Христовото учение за това как трябва да се молим изобщо (Мат. 6:9). В най-новите издания на евангелския текст (напр. при Тишендорф) Господнята молитва според Евангелието на Лука има по-съкратена форма от тази на евангелист Матей. Така например във втори стих са пропуснати думите "наш, който си на небесата" и "да бъде Твоята воля, както е на небето и на земята".